KÖYÜMÜZÜN SOSYO – EKONOMİK YAPISI Köy arazisi tarıma elverişli olmayıp çoğu kıraçtır. Köy arazisinin çoğunluğunun kıraç olması nedeniyle halk başka iş sahaları aramıştır. Ekonomik değer taşıyan bahçe tarımı yapılmamaktadır. Bu nedenle halk hayvancılığa yönelmiştir. Son yıllarda sürekli göçler olmuştur. Şu an köyde yaşlı nüfusun çok olması dolayısıyla daha çok harcama yapılmaktadır. Köyümüzdeki az sayıdaki genç nüfus hayvancılık(daha  çok tarım  ile uğraşmaktadır. Sürekli göç yapan köylülerimiz her türlü işlerde çalışmaktadırlar, kamu ve özel kurumlarda memur olarak çalışmaktadır. Köyümüz de yurt dışında bulunan köylülerimizde var. Köyde ekonomik değer taşıyan ve sadece evin ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik olarak bahçe tarımı ve tarla tarımı az miktarda yapılmaktadır. Bunun en büyük sebebi ise sulu tarım olanağının az olmasındandır. Bahçeler dışında ekilebilir alan çok azdır. Köyümüzde önceleri bir bakkal dükkan mevcutken, şimdilerde ise kapatılmıştır. Köy halkı bir çok ihtiyacını dışarıdan gelen esnaflardan yaptırmaktadır. Daha önceleri köyümüzde değirmen,çalışırdı şu an çalıştırılmıyor. ÖNCEKİ ZAMANLAR Önceleri Bağcılık meşhurdu. Herkesin Pekmez üzümü yetiştirmek için 3 – 5 dönüm bağı vardı. Önceleri herkesin evinin yanında yuvarlak sepet  kovanı vardı ve bir çok kişi az çok kendilerine yetecek kadar arıcılık yapardı. Önceleri herkesin ahırında öküzler bağlıydı, herkes tarlalarını öküzleriyle sürerdi. Önceleri hiçbir yerden kazanç olmadığından yaşlısı genci (kara saban) ekip biçerdi. Yardımlaşma üst safhadaydı.  Önceden büyük baş hayvancılığı yapanların en fazla 20 – 25 büyük baş hayvanı olurdu, şu anda ise 5-10 civarı büyük baş hayvancılığı köyümüzde mevcuttur. Önceleri en fazla küçük baş hayvancılığı yapan kişi 300 civarında yapardı, şimdi de bu rakam dahada azalıyor. Önceleri 5– 10 kişi tarafında yapılan Hayvan çobanlığı, şimdilerde çok az kişi tarafından yapılır duruma geldi.